Zooo met een beetje vertraging,
hier toch mijn verslagje van een heel fijn weekend.
Het startschot werd gegeven in Werchter
(wat trouwens mijn hometown is en we overnachtten bij mijn ouders)
voor het ongelooflijk indrukwekkende concert van Roger Waters
en de fenomenale projecties op 'The Wall',
die aan het einde van het concert nog eens echt instortte ook.
Het was prachtig om te zien,
te horen en te beleven.
 |
Om in de sfeer te geraken en van ons momentje 'wij' te genieten,
namen we onze picknick mee op weg naar Werchter en zochten onderweg een rustig plekje uit.
Het concert "The Wall" ... indrukwekkend, zelfs als je geen fan bent van Pink Floyd.
Roger Waters' Wall is een aanklacht tegen de gevolgen van het Kapitalisme,
en het onrecht tegen de mensheid. |
Na een kort maar krachtig nachtje slaap,
trok ik ik mijn eentje naar Brussel.
En ookal ging mijn (niet zo koningsgezind ventje)
niet mee, ik had een rijke, fantastische dag.
Ik praatte elke taal die ik min of meer meester ben
(met het nodige haar op en gebarentaal erbij).
In het Engels legde ik aan een Grieks-Amerikaanse studente uit
wat er nu eigenlijk aan de hand was in Brussel,
want het verbaasde meisje had er geen flauw idee van.
Ze was nog maar net in België voor haar doctoraat.
'My mother is gonna love this!!!"
zei ze, terwijl Koning Filip en Koningin Mathilde,
omringd door smeltende gardes te paard (mét bontmuts en al! :-)),
aan ons voorbijkwamen,
terwijl we juichend over de afsluiting hingen
(hahaha ja, ik ook, op zo'n dag doe je dat gewoon :-))
 |
Ik zag ze zelfs 2x passeren :-)
In het Park waren jongeren bezig een hulde aan Koning Albert te brengen,
in de vorm van een knap staaltje grafitti-werk. |
In mijn beste Frans had ik een aangename babbel
met Mohammed terwijl ik een stukje gras in het park
had gevonden om even in de schaduw uit te blazen.
Toen deze babbel al gauw niet meer zo onschuldig leek,
en Mohammed wel met mij een tasje koffie "enzo" wilde gaan drinken,
maakte ik me, ja zelfs in het Frans, snel uit te voeten.
Maar de leukste babbel had ik in het Nederlands,
al wachtende in de blakende zon op de militaire defilé,
met onze poep op de stoeprand,
puffend en elkaar warmte toewapperend,
en water toesmijtend om af te koelen,
met Madeleine en haar broer.
2 mensen van middelbare leeftijd,
waarnaast ik belandde toen ik een plaatsje zocht
op de eerste rij (ahjaaa, als je speciaal naar Brussel gaat,
moet je wel op de eerste rij staan hé!).
2 uur en half zaten we daar op voorhand,
echt te bakken in de zon
(zelfs ik verklaar me nu gek dat ik het ook maar gedaan heb,
maar het was de moeite waard :-)).
2 mensen die ik maar 1x in mijn leven tegenkom,
maar waar ik, ja zelfs diepgaande, gesprekken mee gehad heb,
over de zin en de onzin van het leven,
daar op de stoep,
in hartje Brussel, dichtbij het koninklijk paleis.
Ik heb genoten van het enthousiasme van de mensen rondom mij
(en het waren er vééééééééél)
van het samenhorigheidsgevoel,
van het plezier en de uitgelatenheid,
van het hoedje vouwen van krantenpapier,
voor toch enige bescherming tegen de zon
(mja, madam was natuurlijk haar pet vergeten),
van het juichen en roepen naar
alle militairen, brandweermannen,
drugs- en reddingshonden,
politie te fiets, te paard,
het nieuwe materiaal werd getoond en
ook de oldtimers mochten nog eens van stal,
uiteraard de nieuwe Koning en Koningin,
en ja, zelfs de opruimdienst kreeg een daverend applaus :-)
Ik was blij dat ik erbij was!
Maar ik ging niet naar huis,
voor ik mijn missie had volbracht.
met haar reactie op mijn vorig blogberichtje over wildhaken.
Ik nam de Belgische driekleur mee naar Brussel,
en terwijl we wachtten en babbelden,
haakte ik drie bloemetjes in onze landskleuren,
(ondertussen in alle talen proberen uit te leggen
aan de horde mensen die ondertussen al mee stonden te wachten,
wat ik nu eigenlijk aan het doen was ;-))
en liet het achter in het Warandepark.
Zou het er nu nog hangen??
 |
Mijn wildhaak-projectje ...
Aan mijn rood koppie kon je zien dat het 'hoedje van papier' niet te vroeg van pas kwam :-)
Bovenaan een specialleke voor de wolkenclub ... de straaljagers waren te snel voorbij,
maar de driekleurwolkjes kon ik nog net vastleggen. |
Het spectaculaire vuurwerk heb ik helaas moeten missen,
er was geen trein meer terug naar huis,
en ik kon mijn rijkelijk gevuld bureau
niet langer negeren om nog een nachtje bij mijn ouders blijven
en pas maandag terug te keren.
Maar we losten het anders op.
Mijn manlief haalde me van de trein,
en na een snelle, maar héééééél noodzakelijke douche
(ik was echt een dirty woman, plakkend van het zweet en het stof,
maar met een gelukzalige glimlach op mijn gezicht),
reden we richting Koksijde,
waar we net op tijd toekwamen voor het
21-juli vuurwerk boven zee.
Het was misschien niet zo spectaculair als boven het Koninklijk Paleis,
en ooit sta ik daar toch,
maar dit vuurwerk,
maakte mijn weekend compleet.
Ik ben als een gelukkig mens,
weer aan mijn weektaak
begonnen
Wat wil een mens nog meer??
Mijn blogberichtje krijgt het labeltje 'Mijn vakantiegevoel",
omdat ik echt in een kort weekend,
een waar vakantiegevoel heb gehad.
En wie weet, trekken jullie volgend jaar massaal
naar het Warande Park van Brussel,
The Place to Be op 21 juli, onze Nationale Feestdag.
"Tevredenheid
hangt af van wat je kan geven,
niet van wat je kan krijgen"
